سنتز کامپوزیت و نانو کامپوزیت پلی آنیلین توسط پایدار کننده های هیدروکسی پروپیل سلولز (hpc) و پلی وینیل کلراید (pvc) در محیط آبی و آبی-غیر آبی و بررسی خواص پلیمر از قبیل مورفولوژی و ساختار شیمیایی و همچنین کاربرد آن جهت جداسازی یون مس (cuii)

در این پژوهش کامپوزیت و نانوکامپوزیت پلی آنیلین در حضور پلی وینیل کلراید (pvc) به عنوان ماده افزودنی و هیدروکسی پروپیل سلولز (hpc) به عنوان پایدار کننده در دو محیط آبی و آبی-غیر آبی به روش شیمیایی تهیه شده اند. مشخصات محصولات از قبیل ساختار شیمیایی، مورفولوژی و اندازه ذرات توسط آزمون های میکروسکوپ الکترونی(sem) و طیف سنجی مادون قرمز انتقال فوریه(ftir) مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی درصد حذف یون مس نیز از طیف سنجی جرمی استفاده شده است. نتایج حاصل از تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان میدهد که غلظت پایدار کننده و ماده افزودنی روی شکل ذرات و اندازه ذرات تاثیر بسزایی دارد بطوریکه در شرایط یکسان، با افزایش غلظت پایدار کننده و ماده افزودنی ، اندازه ذرات کاهش میابد و ذرات تقریبا کروی شکل میگردند. در محیط آبی-غیر آبی ذرات ریز تر و هموژن تر شدند. نتایج طیف سنجی جرمی نشان میدهد که با افزودن پایدار کننده و ماده افزودنی، درصد حذف افزایش میابد، زیرا اندازه ذرات کوچکتر شده و سطح کل افزایش میابد. همچنین نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز نشان میدهد که شدت پیک ها بستگی به نوع ماده افزودنی دارد.